Ang PT

Una ko siyang nakita na suot ang asul na shorts at ang kulay puting polo shirt. Mukhang aburido siya di ko alam kung galit siya o di kaya ay pagod lang. Isang tanong at isang sagot lang ang unang engkwentro namin . Pagkatapos noong araw na iyon akala ko ay di na muli magkukrus ang aming landas pero mali pala ako.

Dalawang buwan din ang lumipas bago ko siya muling nakita . Sa pagkakataong ito parang kakaiba ang "aura" niya. Nakangiti pa siya at mukhang masaya ang hawasan niyang mukha. Naisip ko tuloy mukhang maganda ang araw namin pareho.

Isa syang physical fitness trainer na madalas natin makita sa mga sikat na membership gym. Para sa ilan na kayang magbayad , kumukuha sila ng isang PT or personal trainer na aalalay sa kanila sa kabuuan ng kanilang pagiging miyembro . Sa isip ko para na ring luho ito kasi pwede mo naman gawin din ito sa sarili mo pero sa isang banda madaling sabihin pero parang ang hirap gawin di ba.

Ano nga ba ang buhay gym? Basahin ang pangalawang engkwentro namin .


Ako : Kumusta ang buhay PT?

Siya: Masaya na mahirap.

Ako : Bakit mo nasabi na masaya na mahirap?

Siya: Masaya po dahil alam namin nakakatulong kami doon sa mga taong gustong magpalakas ng katawan at mahirap dahil sa hindi sapat ang kinikita namin para tustusan ang ibang personal naming kailangan.

Nagulat ako sa sinabi niyang iyon dahil buong akala ko dahil para sa isang glamorosong trabaho alam ko na mataas ang bayad nila dahil sa laki ng memebership fees na sinisingil nila sa mga miyembro. Ituloy natin ang kewntuhan .

Ako : Magkano ba ang estimated na kita ng isang PT?

Siya: Maliit lang po umaabot lang ng Php 12,000 kada buwan. Depende na din sa dami ng customer na hawak ng isang PT. Mas madaming PT mas maganda po kasi ibig sabihin nun dagdag na kita para sa tulad ko.

Ako : Ganun ba. Meron ka bang ibang raket ?

Siya : Minsan lumalabas din ako sa isang commercial ng isang sikat na shop kapag may panahon at maisingit sa schedule ko po.

Ako : Hmm...pwede naman sa tayo mo ....( isang ngiti ang sukli nya sa akin).

Parang nahiya na tuloy siya kaya kailangan ko ng itigil ang pagtatanong baka kasi mailang na siya. Nagpaalaman na kami at ako ay muling nagpasalamat sa kanyang mga naibahagi sa akin. Habang pauwi muling bumalik sa isip ko ang kanyang hawasang mukha at ang kanyang mahiyaing ngiti....sana manatili ang mga iyon hanggang sa aming muling pagkikita.